We hebben een huis

Dit weekend zijn we weer wezen kijken voor een huis in de buurt van mijn werk. We hadden al wel een reservering voor een heel mooi huis, maar dat komt pas in september beschikbaar. Dus keken we in de tussentijd rustig verder om te zien of we wellicht ergens sneller terecht konden. En dit weekend zijn we daar dus in geslaagd. Ik was het huis op het spoor gekomen op het intranet van Lowe's na een tip van iemand die wist dat ik op zoek was. Op het intranet staan huizen die door andere Lowe's medewerkers worden verhuurd. Ons kent ons, zeg maar.


Het huis is ongeveer 30 jaar oud, heeft twee verdiepingen en biedt zo'n 200 m2 woonoppervlak. Beneden zijn er een grote keuken, een eetkamer en twee woonverblijven. Dat komt hier nog veel voor. Van oudsher was het ene woonverblijf voor dagelijks gebruik, terwijl het andere wat formeler en netter was voor bijzondere gelegenheden. Hoewel dat onderscheid eigenlijk een beetje verleden tijd is, zie je het in de opzet van veel huizen nog terug. Wij zullen dus één kamer (voorzien van open haard) als zitverblijf gaan gebruiken, terwijl de andere het speeldomein voor de kleine boefjes wordt. Het huis is voorzien van een 'wrap-around porch'; een veranda die zich over meerdere zijden van het huis uitstrekt (voorkant en beide zijkanten in dit geval). Dat vinden wij altijd erg leuk. Aan de achterkant is er ook nog een 'screened porch'. Dat is een overdekt terras voorzien van een plafondventilator en afgeschermd met muskietengaas. Daar kun je dus 's avonds heerlijk buiten zitten, zonder te bezwijken onder de warmte of te worden lekgeprikt. De bovenverdieping heeft 4 grote slaapkamers. De 'master bedroom' (de grootste van allemaal en bestemd voor papa en mama) heeft een eigen badkamer. Elders op de verdieping is nog een tweede volledige badkamer. Door het hele huis zijn ingebouwde kasten te vinden. Direct achter het huis staat een garage voor 3 auto's.


Hoewel het huis qua uiterlijk wat minder aansprak dan het huis waarvoor we een reservering hadden, hebben we toch besloten om het te doen. Niet alleen omdat het direct beschikbaar is (nadat de eigenaren klaar zijn met wat onderhoud), maar ook vanwege de veel gunstiger ligging ten opzichte van de belangrijkste woonkernen en verbindingswegen. Binnen 10 minuten kan ik op kantoor zijn en de dorpjes Wilkesboro en North Wilkesboro met alle winkels en voorzieningen zijn in 6 tot 8 minuten bereikbaar. Bovendien is het een hele mooie en rustige buurt, de mooiste die we op onze huizenjacht zijn tegengekomen. De buurt heeft een eigen zwembad waarvan de bewoners gebruik kunnen maken, tenminste, als je daarvoor betaalt aan de vereniging van eigenaren. En niet onbelangrijk; het huis is $100 goedkoper dan dat andere huis. Voor $850 per maand (zo'n 680 euro) mogen wij er wonen en dat is best schappelijk.

In het weekend van 15 en 16 juli willen we het huis gaan schoonmaken en inrichten. Diverse hulptroepen hebben zich gelukkig al gemeld, dus dat moet lukken. In de tussentijd zullen we wel wat dingen moeten kopen, zoals een wasmachine, een droger, televisies en meer van dat spul. Ook moeten we water, elektriciteit, telefoon, verzekering, kabel en internet gaan regelen. Een hoop gedoe, maar in ieder geval is het wel plezierig dat we nu snel weer ons eigen plekje hebben. Dan kunnen we weer even vooruit tot de volgende verhuizing in 2008, wanneer de IT-afdeling van Lowe's naar Mooresville verkast. Daar moeten we nog maar even niet aan denken.

Druk, druk, druk ...

Zo, eindelijk weer even gelegenheid om wat regels op m'n weblog te schrijven. Het is allemaal best leuk en aardig dat ik weer aan het werk ben, alleen gaat er wel heel veel tijd in zitten. Zodoende blijft er weinig tijd over voor andere dingen, zoals de weblog.

Inmiddels heb ik er al weer twee weken opzitten bij Lowe's. Twee leerzame weken, waarbij duidelijk is dat veel dingen bij zo'n groot bedrijf nog niet echt goed zijn georganiseerd en daardoor erg lang duren. Het winkelbezoek was interessant en flink aanpoten, tenminste, op de tweede en derde dag. Ik hielp een handje met vakken vullen bij de verfafdeling. Voor spuitbussen en kleine blikken is dat goed te doen, maar met de 5 en 6 gallon emmers is het een heel ander verhaal. Die wegen per stuk zo'n 23 tot 27 kilo en als je er daar dan zo'n 80 van door je handen laat gaan, dan kun je dat goed voelen. Maar goed dat ik heb doorgeleerd voor ander werk!

Ook de introductiedag voor nieuwe medewerkers (een wekelijks evenement met zo'n 20 mensen per keer) heb ik achter de rug. Het was vooral veel informatie over alle arbeidsvoorwaarden en regelingen. Ik ben de afgelopen week zowat elke avond bezig geweest met de papierwinkel voor het regelen van allerlei verzekeringen (ziektekosten, arbeidsongeschiktheid, leven) en pensioenvoorzieningen. Een heleboel dingen werken hier behoorlijk anders dan in Nederland, dus ik moet goed lezen wat het allemaal inhoudt en welke opties er zijn en vervolgens samen met Christine besluiten wat we wel en niet willen hebben.

Het eigenlijke werk bestaat tot nog toe vooral uit inlezen en het deelnemen aan projectoverleg. Gelukkig kon ik daaraan vanuit mijn achtergrond al de nodige goede bijdragen leveren, dus ik geef m'n visitekaartje wel af, zogezegd. Met de directe collega's kan ik het uitstekend vinden en dat is ook mooi meegenomen. Er werken trouwens opvallend veel mensen uit India, veelal via externe bedrijven. Dat is soms lastig in de communicatie; ze praten vaak zachtjes en bovendien met een sterk accent. Vandaag werd mijn bureau eindelijk voorzien van een telefoon en een computer; dat duurde echt een eeuwigheid. Nu alleen nog toegangsrechten tot het netwerk en dan kan ik echt volledig aan de slag. Het heeft heel wat voeten in de aarde.

Zaterdag gaan we weer een huis bekijken. We hebben al wel een mooi huis 'gereserveerd', maar dat is waarschijnlijk pas in september beschikbaar. Het huis waar we nu gaan kijken is direct beschikbaar, ligt op een veel gunstiger locatie en is bovendien goedkoper doordat het rechtstreeks door de eigenaar wordt verhuurd en niet via een makelaar. Wel ziet het huis (ik reed er van de week al even langs) er van buiten qua stijl wat minder aantrekkelijk uit, maar de omschrijving van de binnenkant is toch wel veelbelovend. We zien wel wat het is. Gelukkig hebben we geen haast, maar het zou toch wel prettig zijn om weer een eigen plekje te hebben.

De eerste dag

Vandaag was het dan zover. Mijn eerste werkdag bij Lowe's. Na een beroerd korte nacht waarin de kids ons heel lang wakker hielden, vertrok ik om 7 uur in m'n Toyotaatje naar North Wilkesboro. Gelukkig had ik ruim de tijd genomen, want eenmaal in meer bergachtig gebied aangekomen bevond ik me in een hevige onweersbui. Die zijn hier altijd veel heftiger dan in Nederland, dus ik moest voorzichtig rijden. De werkdag zelf begon wat rommelig (beetje miscommunicatie hier en daar), maar in ieder geval heb ik nu een pasje om het gebouw binnen te komen en jawel, m'n eigen 'cubicle'. Je kent ze wel uit films en van TV, waarbij je in een grote ruimte zo'n doolhof van die kleine hokjes ziet, opgetrokken uit halfhoge scheidingswandjes. Het is wel even wennen zo'n hok als werkplek. In Nederland zou de ARBO-dienst gelijk bezwaar maken, maar hier zijn ze heel gewoon. Het merendeel van de dag heb ik lezend doorgebracht. Er is heel wat papier om door te spitten zodat ik snel weet wat er allemaal speelt en ik gauw met mijn project aan de slag kan.

Voordat het zover is, ga ik de komende drie dagen iets heel anders doen. Net als elke andere nieuwe Lowe's medewerker (van hoog tot laag) ga ik aan de slag in een winkel van Lowe's. Op die manier leert iedereen hoe het er in de winkels van Lowe's aan toegaat en waar het bij Lowe's uiteindelijk allemaal omdraait. Ben benieuwd wat ik allemaal mag gaan doen. Zakken cement opstapelen? Schroefjes tellen? Aan de kassa? Ik laat het maar over me heen komen. Het is in ieder geval weer een hele nieuwe ervaring.

Tja, de vakantie is duidelijk voorbij nu. Een nieuwe fase in ons emigratieavontuur is aangebroken. Nu alleen nog een huis, maar dat laat vermoedelijk nog tot eind augustus of begin september op zich wachten. Later meer daarover.

666

Vandaag maakten talloze gelovige en bijgelovige lieden zich wereldwijd zorgen over drie cijfers: 666. De datum van vandaag dus, de 6e van de 6e van 2006. Volgens velen een duivels getal, al dan niet gebaseerd op teksten uit de bijbel. Een getal dat staat voor kwaad en onheil en als het even tegenzit het einde van onze planeet. Met nog een paar uur te gaan in onze tijdzone draait de aardkloot nog steeds vrolijk door. Nee, wij maken ons geen zorgen over dat onzinnige geneuzel over een paar zesjes. In tegendeel, wij hebben vandaag lekker gevierd dat Christine jarig is. Niks uitbundigs, maar toch een beetje feestelijk, zij het dat de feestvreugde ietwat werd getemperd doordat Matthew zich niet lekker voelt en koortsig is. Geen idee wat 'm mankeert. Hmmmm .... misschien toch het gevolg van 666?

Een duur avondje uit

De zaterdag begon sportief. Nou ja, niet zo zeer voor ons, als wel voor ons neefje Hunter. Hij had een honkbaltoernooi en wij gingen even kijken. Wel leuk om te zien al die ventjes van een jaar of 9 in die mooie honkbaloutfits. Zijn team was het hele seizoen nog ongeslagen en dit toernooi was dat niet anders. In de paar innings die wij hebben gezien, sloeg Hunter nog een mooie honkslag onder het toeziend oog van Matthew en Emily. De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan en lekker in de tuin gespeeld. Het is hier nog steeds heerlijk warm en zonnig.

's Avonds zijn Christine en ik naar de bioscoop in Statesville geweest waar we The DaVinci Code hebben gezien, naar het gelijknamige boek van Dan Brown. Deze film - die op 19 mei wereldwijd in premiere ging - heeft ook hier veel aandacht in de media gekregen. Net als het boek is de film controversieel, vooral voor conservatieve Christenen. En aangezien er daar nogal wat van zijn in de USA - en zeker ook in North Carolina - staat de film in het middelpunt van heftige discussies. Conservatieve geesten zouden de film en het boek het liefst boycotten. Zij vinden dat Dan Brown's verhaal de verhalen uit de Bijbel geweld aandoet. Maar ja, het lijkt mij de vrijheid van de auteur om zich buiten de paden van de Bijbel te begeven. Vrijheid van meningsuiting is nou eenmaal een groot goed, zeker hier in Amerika. Bovendien is de Bijbel niet voor iedereen de ultieme waarheid, iets waarmee het conservatieve volksdeel kennelijk veel moeite heeft. Wel kun je vraagtekens zetten bij het gegeven dat Dan Brown diverse zaken uit zijn boek als feiten bestempelt. Vanuit wetenschappelijke (niet-christelijke) hoek is daarop kritisch gereageerd. Diverse zaken die Brown als feiten presenteert zijn namelijk pertinent onjuist. Gedetailleerde besprekingen van het verhaal (vanuit verschillende invalshoeken) zijn er genoeg te vinden op internet, dus dat zal ik hier niet nog eens dunnetjes overdoen. Wij vonden het in ieder geval een prima, spannende film met een interessante verhaallijn.

Rond half negen was de film afgelopen en togen wij naar onze volgende bestemming: de Toyota-dealer in Huntersville, die 7 dagen per week tot 22.30 uur open is. Wanneer mijn baan begint hebben we een tweede auto nodig voor mijn woonwerkverkeer, dus ik ben al een paar weken aan het rondsnuffelen op internet. Ik wilde het financieel een beetje binnen de perken houden, want die mooie Honda Odyssey die we als gezinsauto kochten was al duur genoeg. Maar het moest natuurlijk wel een betrouwbare auto zijn, dus liefst niet al te oud en niet al te veel mijlen op de teller. Tegelijkertijd keek ik toch nog wel met een schuin oog naar een stoere SUV, zo'n Jeep-achtige wagen dus. Die vind ik toch wel erg leuk, maar ja, het benzineverbruik is minder plezant, zij het dat het bij de kleinere SUVs nog wel acceptabel is. Een lichtelijk tweestrijd dus tussen mijn autominnend hart en mijn verstand. Vrijdagochtend zagen we een commercial op TV van de Toyota-dealer, waarin ze enkele hele interessante aanbiedingen hadden. Hier in Amerika werken de autofabrikanten met modeljaren, die bepaald niet gelijk lopen met de kalenderjaren. Eind mei kwamen de eerste 2007 modellen op de markt en dan proberen de dealers met alle macht om hun 2006 modellen te slijten. Daarbij worden soms enorme kortingen gegeven, waardoor een nieuwe auto wel eens goedkoper kan zijn dan een gebruikt exemplaar.

De prijzen bij deze dealer moesten inderdaad wel interessant zijn, want het was behoorlijk druk. Er waren zeker 6 verkopers in onderhandeling met klanten toen wij aankwamen. Samen met een nog beschikbare verkoper spoedden we ons naar de Corolla's. Ja, ja, mijn verstand had gezegevierd: een compacte, zuinige auto en geen grote bak. De Corolla's hier zijn hetzelfde als in Nederland, zij het dat hier alleen de sedanversie verkrijgbaar is. De motorisering is wel anders. In Nederland zijn een 1.4 en een 1.6 liter motor beschikbaar en alleen de sportversie heeft een 1.8 liter motor. Die laatste is in Amerika de basismotor. We zijn een flinke tijd bezig geweest met de verkopers. Kijken, praten, verschillende alternatieven uitwerken en al het papierwerk regelen. En als ik zeg papierwerk, dan bedoel ik ook papierwerk. Hallo zeg. Christine en ik hebben ieder minstens 25 handtekeningen en evenzovele parafen gezet voordat de auto van ons was. Het leek wel of we een kind adopteerden in plaats van een auto kochten. Ja, dat gaat er wat omslachtiger aan toe dan in Nederland. Daar staat dan wel tegenover dat we niet wekenlang op de aflevering hoeven te wachten. Om 5 minuten voor middernacht reed ik de parkeerplaats af in een splinternieuwe, donkergrijze 2006 Corolla LE, voorzien van een automatische versnellingsbak, elektrisch bediende ramen, centrale vergrendeling met afstandsbediening, cruise control, CD-wisselaar, airco en het enige minpuntje: houtfineer op het middenconsole en de portierhandgrepen. Geen porum dat nephout in een Corollaatje, maar het zat er nou eenmaal bij in deze op een na eenvoudigste uitvoering, dus ik zal het ermee moeten doen. Dat alles was van ons voor een prijs van omgerekend nog geen 13.000 euro. In Nederland zou je daarvoor al gauw zo'n 24.000 euro moeten neertellen. Mij hoor je dus niet klagen, zeker niet aangezien een tweedehands exemplaar in deze uitvoering van 1 of 2 jaar oud met 10 tot 20.000 mijl op de teller meer had moeten kosten dan deze nieuwe wagen. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan. Al met al was het een hele nieuwe ervaring om midden in de nacht 'even' een nieuwe auto te gaan kopen. Een avondje uit was nog nooit zo duur. Voorlopig maar even niet meer gaan stappen.