Beestjes

Zo, de Kerst is weer achter de rug en 2009 zit er weer bijna op. Ik zou natuurlijk uitgebreid kunnen schrijven over alles wat er dit jaar is gebeurd, maar dat ga ik dus niet doen. Deze keer schrijf ik eens iets over de beestjes - groot en klein - die je hier zoal in je eigen tuin kunt tegenkomen. We hebben al de nodige exemplaren gezien, gehoord en geroken.

Het leukst vind ik de herten. Zo'n twee maanden terug zat ik lekker op de veranda aan de telefoon en ineens wandelde er een hert door het beboste deel van onze tuin. Prachtig. Begin dit jaar belde Christine me een keer op terwijl ik op kantoor was. Zij en de kinderen hadden net een groep van zeven herten door de tuin zien huppelen. Leuk toch? Verder hebben we hier eekhoorns, konijnen en kikkers, heel veel kikkers. In de zomer laten die zich goed horen tot laat in de avond. Een enkele keer ruik je hier wel eens een stinkdier. Wanneer je dat ruikt begrijp je meteen hoe het beest aan die naam komt. Niet te harden die geur. Gezien hebben we ze nog niet, althans niet levend. Je ziet ze wel regelmatig platgewalst op het asfalt. In de buurt komen verder ook wasberen, opossums (een buideldier), vossen en coyotes voor.

Een heel enkele keer kom je hier wel eens een slang tegen. Meestal is dat een onschuldige zwarte rattenslang, maar de giftige copperhead alias mocassin komt hier ook voor. Leuk zijn ook de skinks, een kleine hagedis die we hier in de zomer nogal eens zien rond het huis. Soms zijn ze bruin, maar meestal zwart met een practige zilverblauwe staart. Skinks zijn nuttig (eten insekten) en razendsnel. Ze laten zich lastig vangen. Ze schijnen het prettig te vinden in onze garage achter de vriezer getuige de 'bedankjes' die ze daar in overvloed achterlaten. De schijters! In Lake Norman State Park, een natuurgebied ongeveer een kilometer bij ons vandaan, zitten ook bevers. Wanneer je daar wandelt en goed naar de bomen nabij het water kijkt, dan kun je soms het bewijs van hun aanwezigheid zien.

Gisteren was ik de beek in onze tuin een beetje aan het uitbaggeren. Terwijl ik daar stond te scheppen, zag ik ineens wat bewegen vanuit de modder. Het was een crayfish - hier vaak crawdad genoemd - oftewel een zoetwaterkreeft. Het beest was zo'n 8 centimer lang, de voelsprieten niet meegerekend. Ik heb hem dus gauw gevangen en in een emmertje gedaan zodat ie kon poseren voor de foto. De kinderen vonden het ook wel leuk, maar toch ook een beetje eng. Die scharen zien er toch een beetje gemeen uit en daar kun je je vingertjes maar beter uit de buurt houden.

Verder hebben we nog weinig levende wezens in de beek aangetroffen. Als het flink regent, verandert de beek een woeste stroom van modderig water, maar verder staat er maar heel weinig water in. Vissen kun je dus wel vergeten.

Wat je hier wel veel hebt, zijn insekten. Er is hier een enorme diversiteit aan insekten en andere kleine kruipers. Niet dat ik daar nou zo blij mee ben, maar toch is het soms wel interessant. Er zijn allerlei soorten wespen (die ik liever zie gaan dan komen), sprinkhanen, krekels, kevers, en spinnen. Van de zomer hadden we wekenlang bezoek van 'Jack', zoals de kinderen hem hadden gedoopt. Jack is een writing spider zo genoemd vanwege het web waar een soort zigzag lijn doorheen loopt die doet denken aan een regel tekst.

Inmiddels heb ik ook al een paar keer een black widow (zwarte weduwe) gezien, meer specifiek de southern black widow. Dit is een van de twee giftige spinnen die in North Carolina voorkomen (de brown recluse is de andere). De black widow is glimmend zwart en niet meer dan een centimer of 3 lang (pootjes meegerekend). Aan de onderkant heeft deze dame een rood felrood merkteken dat veel weg heeft van een zandloper. De southern black widow heeft bovendien rode merktekens op haar rug, meestal twee of drie plekjes die soms rond en soms hartvormig zijn. De spin komt gelukkig niet graag binnen en leeft bij voorkeur in houtstapels, onder rotsblokken en in vergelijkbare omgevingen. Het beestje is niet agressief, maar als ze bijt dan kan dat heel gevaarlijk zijn, vooral voor kleine kinderen en ouderen met een wat kwetsbaarder gestel. Onderstaande foto is van een exemplaar dat de vergissing beging om onze garage binnen te wandelen. Kort na het schieten van dit plaatje heb ik mevrouw laten kennis maken met mijn maatje 42. Daar zullen we dus geen last meer van hebben.

Zoals je ziet is er voor de natuurliefhebber genoeg te zien. Kom het gerust eens allemaal zelf bekijken bij ons in North Carolina.

Live from Disney World

Jawel, we zitten momenteel in Disney World! Dit ter gelegenheid van de verjaardagen van Emily, Matthew, en mijzelf. We zijn afgelopen zaterdag in exact 9 uur van ons huis naar Orlando in Florida gereden en gaan pas volgende week maandag weer naar huis. In de tussentijd zullen we ons hier best vermaken met alle Disney parken, een bezoekje aan Sea World, een uitstapje naar een moeras (op verzoek van Matthew) en wellicht nog een stop aan het strand. De eerste dag was meteen geslaagd. Emily en Matthew vonden het prachtig om hun Disney helden in het 'echt' te ontmoeten, zoals Sneeuwwitje, Mary Poppins, Kapitein Haak en Pinocchio.

We moeten wel even wennen aan het weer. De temperatuur ligt rond de 35 graden Celsius met een luchtvochtighei van tegen de 100%. Je zweet je hier dus wezenloos. Af en toe zijn er flinke wolkbreuken en we zijn dan ook al een paar keer helemaal door en door nat geregend. Als het goed is wordt het in de loop van de week wat koeler met minder kans op regen.

Feest

Vorige week zaterdag was het dan zo ver. Het verjaardagsfeestje voor Emily en Matthew, die eind deze maand al weer vijf jaar oud worden. Het was een drukte van jewelste met maar liefst 17 kinderen van vijf jaar en jonger inclusief onze eigen boefjes. We hadden een groot springkussen gehuurd en dat in de voortuin gezet. Dat was een groot succes. Ook elders in en om het huis was er volop activiteit met spelletjes en een speurtocht naar twee schatkisten. Natuurlijk mocht verjaardagstaart niet ontbreken. Christine had zichzelf weer overtroffen met een prachtige piratenschatkisttaart en een prinsessentaart. De kinderen vonden het helemaal geweldig en ze zijn uiteraard verwend met een stortvloed aan cadeautjes van al hun vriendjes en vriendinnetjes. Alleen waren papa en mama na afloop wel heel erg moe.

We zijn er nog

Het is inmiddels een bekend fenomeen op mijn weblog. Perioden van regelmatige verhaaltjes afgewisseld met hele lange radiostiltes. Het laatste schrijfsel was van kort voor onze verhuizing, inmiddels al weer ruim 8 maanden geleden. Dus moet het er nu maar weer eens van komen. Om te beginnen, moet ik natuurlijk nog wat plaatjes laten zien van het eindresultaat van ons bouwproject.

Eén van mijn favoriete plaatjes is die van ons huis in de sneeuw. Op 2 maart werden we wakker in een witte wereld. Goed voor mooie kiekjes en sneeuwpret, maar ook voor ongemak, vooral omdat er op veel plaatsen ook een laagje ijs onder de sneeuw verborgen lag. Mijn auto was geen partij voor onze hellende oprit dus zat er niets anders op dan de hele dag thuis te blijven. De volgende dag kon ik eindelijk weg komen en ben ik gauw wat nieuw tuingereedschap wezen halen. Het is een soort combinatie tussen een kettingzaag en een grote snoeischaar. Die hadden we hard nodig om de nodige iele boompjes te verwijderen die het onder de sneeuwvracht hadden begeven. Eén boom hing als een regenboog over onze oprit. Mijn auto kon er net onderdoor, maar die van Christine mooi niet. Het witte landschap was overigens van korte duur, want een paar dagen later was het zo'n 23 graden en konden we in korte broek en t-shirts naar buiten.

In het voorjaar was het tijd om de tuin aan te leggen en het gras te zaaien. De regelmatige stortbuien zorgden voor de nodige vertraging, want er was maar weinig water nodig om onze 'tuin' in een glibberig moeras te veranderen en het werken onmogelijk te maken. Tijdens de aanleg zijn drainage-buizen ingegraven waarop al onze regenpijpen zijn aangesloten, zodat regenwater van het dak rechtstreeks in onze beek wordt geloosd. Ook is de grond omgeploegd, egaal gemaakt en is er een kerende muur ('retaining wall') gebouwd op de plaats waar de speeltuin voor de boefjes moest komen. Verder is de tuinverlichting aangelegd en natuurlijk is er eindelijk gras gezaaid. Om de kolossale grasmat te kunnen onderhouden hebben we ook een tractormaaier gekocht, waarmee je trouwens ook leuke ritjes voor de kinderen kunt maken. Na een paar weken geduldig wachten, hadden we eindelijk een mooie groene grasmat. Helaas hebben hitte en droogte er inmiddels een bruine vlakte van gemaakt waarin alleen het hardnekkige onkruid nog voor een groen tintje zorgt. We zullen van de herfst dus weer flink moeten bijzaaien.

Hoewel er nog genoeg klusjes zijn te doen in en om het huis, kregen we in de loop van het voorjaar eindelijk ook weer tijd voor andere zaken. Zoals voetbal voor Emily en Matthew. Een paar weken lang konden ze voetballen via de YMCA in Mooresville. Elk weekend een wedstrijdje en daar tussenin een paar keer oefenen. Heel grappig om dat kleine grut massaal achter een bal aan te zien rennen. Emily had het aardig te pakken en kan lekker rennen; Matthew bekeek het wat meer van een afstandje en sukkelde er meestal op een gematigd drafje achteraan. Op deze foto gaat hij er echter vol tegenaan met Emily (roze mouwen) vlak achter hem.

Eind mei gingen we voor anderhalve week naar Nederland. Het eerste bezoek sinds het overlijden van mijn vader precies een jaar eerder. Gelukkig was dit bezoek veel vrolijker van aard. Emily en Matthew hebben zich onder meer uitstekend vermaakt met neefjes Ivar en Bjarne. Bijgaande foto's zijn genomen in vogelpark Avifauna, in Rotterdam na het maken van een havenrondvaart en bij boerderij 't Geertje even buiten Zoetermeer. Ook hadden we een leuke familiereünie met al mijn ooms, tantes, neef, nichtjes, aanhang en kroost.

Inmiddels ben ik uiteraard al weer lang en breed aan het werk en eigenlijk weer toe aan vakantie. Het is en blijft druk op de zaak en uiteraard is er thuis ook altijd wel wat te doen. Christine is al volop bezig met het plannen van onze volgende trip: eind september gaan we een weekje naar Disney World. Sssssst!! Niet aan de kinderen vertellen. Het is een verrassing voor hun verjaardag.

De laatste loodjes

Echt waar, het huis is bijna klaar. Anderhalve week geleden kreeg de voorkant een nieuw gezicht dankzij een mooie stenen trap naar het koninklijk bordes en een (inmiddels wit geverfd) hekwerk. Tegelijk werden rondom de dakgoten en regenpijpen ter plaatse op maat gemaakt (van aluminium) en bevestigd.



Afgelopen dinsdag was de finale bouwkundige inspectie door de 'gemeente' (Iredell county) en jawel, ons huis is officieel bewoonbaar verklaard. Inmiddels worden in rap tempo de laatste klusjes afgewerkt. Verf bijwerken, kamerbreed tapijt op de bovenverdieping, stopcontacten, schakelaars, kranen en nog meer van zulk spul. Ook werden er rekjes in alle kasten opgehangen. Jammer alleen dat dat nou net niet onze bedoeling was. Wij wilden zelf veel mooiere (en veel meer) rekjes ophangen. Alles wordt is er dus weer uitgesloopt, gaatjes worden dichtgesmeerd en dan gaat de schilder er nog eens overheen. Dit alles uiteraard voor rekening van de bouwer. Nou is de bouwer natuurlijk niet de enige die foutjes maakt. Dat doen wij ook wel eens. Wij waren dus vergeten te melden dat we ook zelf voor spiegels zouden zorgen, dus ineens waren de badkamers voorzien van grote spiegelpanelen. Eentje laten we zitten, maar die in onze badkamer vervangen we toch liever door iets met meer stijl.

Gisteren is het huis van top tot teen schoongepoetst en dan ziet alles er gelijk heel anders uit. Vandaag heb ik uitgebreid rondgekeken op zoek naar mankementjes voordat ik aanstaande dinsdag met de bouwer de boel ga inspecteren voor de vooroplevering. Alles wat we dan tegenkomen probeert hij dan deze week nog te verhelpen. Over het algemeen zag het er best goed uit en afgezien van lelijke schade aan de badkuip en wat verkeerd aangesloten lampen, zijn het vooral onvolkomenheden in het schilderwerk waar ik graag nog wat aan laat doen. Uiteraard heb ik even wat plaatjes geschoten met behulp van ons nieuwe kunstlicht. De keuken ziet er heel geslaagd uit al zeg ik het zelf en ook onze slaapkamer met de zogenaamde 'tray ceiling' mag er zijn, zeker met het mooie lichteffect. In de badkamer sta ik dan eindelijk zelf weer eens een beetje op de foto (zij het half verstopt achter de camera) dankzij de enorme spiegel die er dus weer uit moet.

Nog een week in ons huidige optrekje en dan gaat het gebeuren. Op maandag 5 januari staat de verhuizer op de stoep om al onze rotzooi in te pakken, op dinsdag wordt alles ingeladen en op woensdag in ons nieuwe paleis weer uitgeladen. Gedurende die dagen logeren we bij Christine's ouders. De week daarop komt als het goed is ons nieuwe zitmeubilair en dan zijn we op wat klein meubilair na weer zo ongeveer van alle gemakken voorzien. We kunnen haast niet wachten tot het zover is.

Nog drie weken

Het einde van de bouw komt nu echt in zicht. Hoewel de bouwer zijn uiterste best deed om ons nog voor de Kerst in ons nieuwe huis te krijgen, gaat dat toch net niet lukken. De planning was nu zo krap, dat we de verhuizing hebben uitgesteld tot de eerste week van het nieuwe jaar. Dat geeft de bouwer de gelegenheid om alles netjes op te leveren. We hebben vandaag dus toch maar gauw een kerstboom gekocht om het in ons huidige onderkomen toch een beetje feestelijk te maken.

Uiteraard is er in en om het huis weer het nodige gebeurd. Zo zijn de twee 'heat pumps' geinstalleerd die ons huis moeten koelen en verwarmen. Heat pumps zijn eigenlijk warmteverplaatsers; in de zomer brengen ze warmte naar buiten (air conditioning) en 's winters brengen ze warmte naar binnen. Die dingen werken behoorlijk efficient.

Ook zijn de garagedeuren geplaatst (nu alleen de automatische openers nog) en is de buitenverlichting aangebracht. Dat ziet er gelijk weer heel anders uit.

Ook binnen zijn nu zo'n beetje alle lampen en plafondventilatoren opgehangen. De keukenapparatuur (uitgezonderd de koelkast) zit op z'n plaats en het meeste sanitair is geinstalleerd. Het tegelwerk zit er ook zo'n beetje op al viel de kwaliteit hier en daar tegen. De aannemer was het met onze grieven eens en liet de tegelzetter weer opdraven. Toen die er een andere mening op na hield, kon die z'n biezen pakken. Een andere tegelzetter moet het prutswerk nu zo goed en zo kwaad als het gaat, zien te verhelpen.

Een van onze favoriete plekjes in het nieuwe huis is toch wel de entreehal. De grote lamp (een cadeau van Christine's ouders) geeft (letterlijk en figuurlijk) heel veel uitstraling. Zo'n entree zou zelfs een kasteel niet misstaan.

De binnenkant nu ook in kleur

Jawel, de binnenkant heeft nu ook een kleurtje. De kleur die je in de woonkamer ziet ("kameelbruin") tref je in het hele huis aan, met uitzondering van de kinderslaapkamers en de tweede badkamer.



Voor Emily hebben we een stevig roze tintje op de muren laten smeren. Roze is haar favoriete kleur en waar kun je nou beter prinsesje spelen dan in een roze kamer. Ze is er erg enthousiast over.

Matthews kamer is uitgevoerd in blauw, een echte jongenskleur. Lekker traditioneel allemaal, maar hij is er zichtbaar blij mee.

In de keuken zijn nu alle kastjes klaar en zijn de granieten aanrechtbladen (in de kleur "Venetiaans Goud") aangebracht. Wel maakte de installateur een foutje. Wij wilden knopjes op alle deuren in plaats van handgrepen. Dat realiseerde hij zich echter pas nadat hij in alle deuren twee gaatjes had geboord in plaats van een. Tsja, dat probleem mag de keukenboer dus voor eigen rekening oplossen.

Dezelfde kastjes van de keuken komen ook terug in het meubel in onze badkamer, maar dan met andere deurknopjes (hier wel goed geboord) en graniet in de kleur "Baltic Brown".

Inmiddels is de tegelzetter dan eindelijk aan het werk (een weekje later dan we hadden gedacht) en hopelijk zal die in een dag of twee klaar zijn.

Komende week komt de elektricien langs om alle schakelaars en wandcontactdozen te monteren en om alle lampen, rookmelders en plafondventilatoren op te hangen. Als het goed is komen ook de loodgieter (toiletten, kranen en wastafels) en de meneer van de HVAC (= heating, ventilation & air conditioning) langs om hun werk af te ronden.

De einddatum van de bouw blijft nog even gissen, al denken we dat de kans klein is dat we voor de Kerst in het nieuwe huis zitten. Wellicht wordt het de week erna. Hoe dan ook, reserveringen voor 2009 voor de logeerkamer worden vanaf heden in behandeling genomen. Wie komt die kamer even inwijden?

Schone voeten

Zo, eindelijk kunnen we onze voeten schoon en droog houden als we vanuit de auto ons nieuwe huis binnen lopen. Er licht een prachtige 'driveway', een oprit dus, waarop je makkelijk kunt keren en waar ook nog eens twee extra parkeerplaatsen zijn. Bovendien kunnen de kinderen daar leuk spelen. De oprit helt mooi af, dus daar kun je heerlijk op je fiets of je rolschaatsen vanaf sjezen.



Binnen zijn de schilders volop bezig. Toen we afgelopen weekend gingen kijken was alle grondverf gedaan en was al het houtwerk wit gelakt. Ramen en kastjes waren keurig afgeplakt en met plastic afgedekt. Hoog tijd nu voor een beetje kleur.