Feestmaand

December is beslist een feestmaand, zeker voor de kinderen. Om te beginnen Sinterklaas. Vraag niet hoe de oude grijsaard het heeft klaargespeeld, maar op dinsdagavond 5 december, toen de kinderen in Nederland al lagen te slapen, is ie nog even bij ons in Amerika langs geweest. Gebonk op de voordeur kondigde zijn komst aan en jawel, er stond een grote zak vol cadeautjes op de veranda. Nou, daar wisten onze boefjes wel raad mee. Samen sleepten ze de zak naar binnen, waar we heerlijk voor het haardvuur alles hebben uitgepakt. Christine had bovendien een boterletter gebakken om het geheel compleet te maken. Gelukkig had Sinterklaas vooraf contact gehad met z'n neef, de Kerstman, die hier ook nog langskomt en het een beetje bescheiden gehouden met de cadeautjes. Het was in ieder geval een gezellige avond en van de chocoladeletters genieten we nu nog.

Eind november en begin december zijn hier op veel plaatsen allerlei parades. Die bestaan meestal uit fanfares, brandweerwagens, oude voertuigen, praalwagens en allerlei andere vehikels. Wij gingen naar de parade in Taylorsville. Daar zagen we onder andere onderstaande glimmend opgepoetste vrachtwagen en deze Chevrolet uit 1948. Dit was destijds onze trouwauto bij onze Amerikaanse huwelijksplechtigheid. De wagen was eigendom van een vriend van Christine's vader.


Toen Sinterklaas vertrokken was, was het tijd om het huis in kerstsfeer te brengen. De meeste mensen doen dat hier eind november, direct na Thanksgiving. De vrijdag na Thanksgiving beginnen ook de kerstinkopen met waanzinnige aanbiedingen. Veel winkels gaan dan al heel vroeg open en het is er belachelijk druk. Er waren hier winkelcentra in grotere steden die al om een uur 's nachts de deuren openden en waarbij er op dat moment al duizenden mensen in de rij stonden. Bij ons in het dorp stonden er die ochtend om 5 uur ook al 1500 mensen klaar om de WalMart binnen te rennen. Wij hebben die gekte maar lekker aan ons voorbij laten gaan.

Kort voor Sinterklaas hadden we overigens al wel een kerstboom gekocht. Niet bij een tuincentrum zoals we dat in Nederland deden, maar rechtstreeks bij de kweker. Het wemelt hier van de kerstboomkwekerijen op pakweg 30 minuten rijden. Je gaat er naartoe, loopt rond op het land (en dat valt niet mee met al die stijle hellingen), hangt een kaartje aan de boom die je hebben wilt, waarna ze 'm voor je omzagen, inpakken en op het dak van je auto vastbinden. Terwijl we afrekenden kregen we een gratis bekertje warme chocolademelk en een lollie voor de kleintjes. We waren $50 kwijt (ongeveer 36 euro) voor een prachtige kersverse spar (Frazier Fur) van twee meter hoog. Voor een vergelijkbare boom betaal je in Nederland al gauw het dubbele en dan is de lol er gauw vanaf.

Inmiddels staat de groene reus mooi versierd in onze woonkamer. We hebben de kinderen er geleidelijk aan laten wennen. Eerst een paar dagen een kale boom in huis, toen de lampjes, en uiteindelijk pas de ballen. Alles wat binnen hun bereik is, is onbreekbaar en alles wat heel kwetsbaar is, hebben we maar lekker in de doos laten zitten voor een volgende keer. Deze voorzichtige aanpak heeft beslist z'n voordelen. Onderaan de boom kunnen Emily en Matthew lekker rommelen met de ornamenten zonder schade te veroorzaken. Een geruststellende gedachte voor papa en mama.

Twee weken terug was er een Kerstfeest op de zaak voor de kinderen van de medewerkers. Uiteraard was de Kerstman aanwezig en er was van alles te doen voor de kinderen. Emily vond vooral het grote springkussen fantastisch; Matthew vond het nog een beetje eng. Wat Matthew wel heel leuk vond, was de Chevrolet raceauto die midden in het gebouw stond geparkeerd. Mijn werkgever, Lowe's, is namelijk de hoofdsponsor van coureur Jimmy Johnson, die vorige maand kampioen werd in de NASCAR competitie, de grootste autosportcompetitie in Amerika. Uiteraard hebben wij even voor Jimmy's bolide geposeerd.

Afgelopen week was het open huis bij Emily's dansschool. Spijtig genoeg had ik een vergadering waar ik niet onderuit kon, dus gingen Christine en haar moeder met Matthew kijken naar het gehuppel van onze kleine meid. Ik heb 's avonds alles op video kunnen zien en dat was erg leuk. Prachtig om die kleine ballerina's zo in de weer te zien. Op onderstaande foto staat Emily (op de rug gezien) direct links van de dame met het woord 'Staff' op haar achterste.

Inmiddels is het dan zover, het weekend van Kerst, al doet het weer deze maand maar zelden aan Kerstmis denken. We hebben weliswaar enkele dagen gehad met temperaturen ruim onder het vriespunt, maar evenzo hadden we dagen van ruim boven de 20 graden. Ook vandaag is het hier lekker zonnig. Aan Tweede Kerstdag doen de Amerikanen niet, dus ik ben alleen maandag vrij. De avond voor Kerst, heel toepasselijk Kerstavond genoemd, staat voor velen hier in het teken van een familiediner. Wij gaan daarvoor vanavond naar Christine's ouders. De stapel cadeautjes onder de Kerstboom wordt meestal uitgepakt in de ochtend van Kerstdag. Na de Kerst zal ik dus wel weer verslag uitbrengen. Voor nu wensen wij iedereen een Vrolijk Kerstfeest!