De laatste dag

Voor Christine was het vandaag de laatste werkdag na bijna 7 jaar te hebben gewerkt als part-time leidster bij The Clown Club in Wassenaar. Ze werd er destijds al aangenomen vóór aankomst in Nederland en zonder solliciatiegesprek. Via, via was ik toen in contact gebracht met Pieter en Amy, de eigenaren van het kinderdagverblijf, die tegenwoordig in de Amerikaanse staat Missouri wonen. Christines achtergrond als psychotherapeut en haar onderwijsbevoegdheid (voor lagere school) waren voldoende om haar in dienst te nemen. Het was weliswaar niet haar droombaan, maar het betekende in ieder geval werk en een bron van sociale contacten en dat was belangrijk als nieuwkomer in Nederland. Na enkele jaren kon ze via de Amerikaanse Protestantse Kerk in Den Haag als vrijwilligster gelukkig weer een beetje de draad oppakken als psychotherapeut, want dat is toch altijd haar roeping gebleven. Nu komt er dus een einde aan haar loopbaan als kinderleidster. Alles bij elkaar is het zeker een interessante periode geweest, zeker door de internationale setting van The Clown Club. Er zitten kinderen uit talloze landen en dat maakt het best apart. Bovendien hebben we er verschillende vrienden en kennissen aan over gehouden en dat is ook heel wat waard.

Ook voor Emily en Matthew was het vandaag officieel de laatste dag bij The Clown Club. Het was reuze handig dat ze altijd met mama mee konden naar de crèche. Gelukkig mogen ze de komende maand nog een paar keer terug komen, zodat Christine de handen vrij heeft voor onze verhuisactiviteiten. Vandaag namen ze alvast afscheid van hun kleine vriendjes en vriendinnetjes. Mama had voor de gelegenheid stervormige koekjes gebakken, in rood en blauw, met witte hagelslag erop. Alle kinderen kregen bovendien een badeendje in Amerikaanse stijl en wat M&M's in rood, wit en blauw. Die kun je via hun website in Amerika in allerlei kleuren en zelfs met persoonlijke opdruk bestellen. Best geinig.

Alleen ik moet nu dus nog werken. Zielig, hè? Maar niet lang meer. Mijn laatste werkdag is op 5 april en daarna heb ik verlof tot en met 30 april, mijn officiële laatste dag bij Pheidis. Sommige projecten ben ik al aan het afronden en voor enkele andere klussen zijn inmiddels opvolgers gevonden. Vanaf half maart zal het denk ik wel wat rustiger worden voor mij. Nu al merk ik dat het lastiger wordt om m'n hoofd bij m'n werk te houden; er zijn zoveel andere dingen waar ik aan moet denken. Maar goed, nog even doorbijten dus, want ik wil mijn projecten wel netjes en professioneel afhandelen. Zo hoort dat wat mij betreft.