Weer een stapje verder

Gisteren viel er weer een brief van het Amerikaanse consulaat op de deurmat. Het was de uitnodiging voor het afrondende gesprek van de visumprocedure op 23 februari. Dit betekent in ieder geval dat de hele papierwinkel tot dusver in orde was. Dat mag ook wel, want ik had het goed voorbereid en alles zorgvuldig ingevuld. Ze vragen je echt het hemd van het lijf in al die formulieren en veel dingen moet je meerdere keren invullen. De bureaucratie straalt er vanaf, maar ja, je moet er wat voor over hebben, hè? Voorafgaand aan het eindgesprek moet ik nog wel even door de medische keuring. Ik word dan helemaal binnenstebuiten gekeerd, inclusief een röntgenfoto van m'n longen, om te kijken of ik niets besmettelijks onder de leden heb. TBC, AIDS, hepatitis, sifilis, builenpest en noem maar op. Alleen op vogelgriep wordt volgens mij nog niet getest. Gelukkig ben ik prima gezond, dus ik maak me nergens zorgen over. Het enige wat minder plezant is, is dat ik in ieder geval nog een vaccinatie moet krijgen, namelijk voor BMR (bof, mazelen en rode hond). Die is verplicht en heb ik vrijwel zeker nooit gehad. Ik ben geen fan van spuitjes. De andere spuitjes (DTP: difterie, tetanus en polio) heb ik gelukkig een paar jaar geleden al gehad voor reizen naar Thailand en Egypte. Inmiddels is ook duidelijk wat het hele visumgebeuren gaat kosten:

• $ 190 voor het indienen van de aanvraag
• € 155 voor de medische keuring
• € 50 voor de röntgenfoto
• $ 380 voor de verstrekking van het visum

Daar komen dan ook nog een paar tientjes bij voor de BMR-prik en voor diverse pasfoto's die aan speciale eisen moesten voldoen. Kortom, alles bij elkaar een slordige 800 euro, maar dan heb je ook wat.

De afgelopen dagen heb ik me ook met andere dingen beziggehouden. Om precies te zijn, het installeren van webcams en Skype, zowel op mijn laptop als op de PC van m'n vader. Zwager Eric was ons daarin al voorgegaan. Nu kunnen we dus gratis wereldwijd met elkaar bellen en elkaar ook live op het scherm zien. De techniek staat voor niks. Voor pa is het nog wel even wennen al die moderne snufjes, maar volgens mij begint ie het best leuk te vinden. Hij surft er lustig op los op het wereldwijde web en hij kan al niet meer zonder e-mail.

Christine is vandaag begonnen met het verkopen van allerlei spullen via Marktplaats. Daar hebben we de komende weken nog een dagtaak aan. Zowat alles waar een stekker aan zit gaat niet mee naar Amerika, verder nog diverse babyspullen waar de kids inmiddels uit zijn gegroeid, Christine's auto, tuinmeubilair en nog zo wat van die zaken. Totale uitverkoop dus. Het elektrisch gereedschap willen we aan Habitat for Humanity geven en allerlei andere spullen geven we hier in Zoetermeer aan de Pelgrimshoeve. Zo steunen we tenminste ook nog wat goede doelen; weggooien is zonde.