Politiek en oorlog

Vrijdag en zaterdag stonden voor mij in het teken van politiek en oorlog. Meestal hebben die twee veel met elkaar te maken, maar in mijn geval was er geen direct verband. Laat ik met de politiek beginnen. Schoonpa Bill had een paar cateringklussen waarbij zijn vriend Jimmy en ik hem heb geholpen. Zo kan ik me een beetje inwerken voor donderdag, wanneer Bill afwezig is en er toch zo'n 150 hongerige fabrieksarbeiders moeten worden gevoed. Vrijdagavond verzorgden we de maaltijd (barbecue pork met toebehoren) bij een Republikeins feestje. De Republikeinse kandidaat voor de functie van Register of Deeds (zeg maar de lokale baas van burgerlijke stand en kadaster) gaf een feestje bij hem thuis om mensen te bedanken voor de inzet voor zijn herverkiezingscampagne. De locatie was mooi, een net huis, kitscherig ingericht als een poppenhuis in Victoriaanse stijl, bovenop een heuvel met een lange oprijlaan. Alleen het weer werkte niet helemaal mee, maar gelukkig pasten er flink wat tafels in de garage. De pakweg 80 gasten hebben zich volgens mij best vermaakt. Velen brachten hun eigen klapstoeltjes en een zelfgemaakt dessert, dus toen wij ook aan de beurt waren om zelf te eten heb ik nog lekker van de nodige desserts kunnen proeven.

Zaterdagavond was het de beurt aan de Democraten voor een feestje. Een lokale politieman had zijn tuin beschikbaar gesteld voor een campagnefeestje van de ex-sheriff van Alexander County, die probeert een zetel te bemachtigen in het parlement van North Carolina. Het evenement was bedoeld om iedereen een hart onder de riem te steken voor de campagne en aan te moedigen voor de werving van de benodigde fondsen. Er zullen zo'n 120 gasten zijn geweest en het hele tafereel van klapstoeltjes en meegebrachte desserts was identiek aan de voorgaande dag, alleen het percentage geparkeerde Cadillacs was lager dan bij de Republikeinen. Deze keer was het prachtig weer en dus aangenaam vertoeven in de prachtige tuin (mede dankzij de wederom bijzonder lekkere desserts ... yummy). Aardig detail is nog dat de gastheer achter zijn huis een stal heeft met daarin onder meer twee originele Friese paarden. Je weet wel, van die prachtige, grote zwarte knollen. Een paar jaar terug zijn er vier van die paarden door een rijke meneer aan de politie van North Carolina geschonken, waarvan er dus twee hier in Alexander county en twee elders worden verzorgd. De vier paarden worden ingezet bij begrafenissen van bijvoorbeeld politiemensen die bij hun werk het leven laten. Ze trekken dan met z'n vieren een affuit met daarop de lijkkist.

Het was best interessant die politieke feestjes zo mee te maken. Er wordt volop genetwerkt en het is allemaal zeer informeel. Op lokaal niveau blijkt het overigens minder belangrijk te zijn of iemand Republikein of Democraat is. Het gaat veel meer om de kwaliteiten en persoonlijke contacten van de betreffende kandidaat. Zo was het opvallend dat ik sommige gezichten op beide feestjes tegenkwam en dat bijvoorbeeld de Democratische burgemeester van Taylorsville present was op het partijtje van de Grand Old Party (GOP), zoals de Republikeinse partij ook wel bekend staat.

Nu dan de berichtgeving vanaf het slagveld. Jawel, het was hier een slagveld gisteren en wij waren er ook. Om precies te zijn ging het om een Civil War Reenactment. Daarbij worden gevechtshandelingen uit de Amerikaanse burgeroorlog nagespeeld. Alles gaat dan even een kleine anderhalve eeuw terug in de tijd. De bloedige Civil War die het land verdeelde, duurde van 1861 tot 1865. De strijd ging tussen de 11 zuidelijke staten die zich van de United States hadden afgescheiden en gezamenlijk de Confederacy vormden en de resterende 23 noordelijke staten die samen de Union vormden. De precieze aanleiding voor het conflict is complex en nog steeds onderwerp van discussie. De economie in het zuiden dreef in die tijd vooral op grote katoen- en tabaksplantages die draaiden op slavenarbeid, terwijl het noorden zich snel aan het ontwikkelen was tot een welvarende industriële grootmacht waarbij slavernij al lang was verdwenen. In het zuiden (9 miljoen inwoners, waarvan 4 miljoen slaven) voelde men zich overvleugeld door het noorden (21 miljoen inwoners) en men was al helemaal niet gediend van bemoeienis door de federale overheid met het reilen en zeilen in de afzonderlijke staten. Ook van de plannen van de noorderlingen onder leiding van president Abraham Lincoln om de slavernij in het hele land af te schaffen, moest men niets hebben. Dat zou immers een flinke strop betekenen voor de grote plantages met hun rijke eigenaren en voor de zuidelijke economie en macht als geheel. Zie daar, een voedingsbodem voor conflict. Op 21 juli 1861 leidde de slag bij Bull Run de gewapende strijd in. Een strijd die zou duren tot medio 1865, toen de confederale legers zich één voor één overgaven. De balans: 360.000 doden in het noorden en 258.000 in het zuiden, maar de United States of America als staatkundige eenheid had het overleefd.

Ondanks de nederlaag, wordt de herinnering aan de Civil War in het zuiden nog steeds zeer levend gehouden. Er zijn diverse verenigingen voor afstammelingen van confederale soldaten en elk jaar zijn er op talloze plaatsen herdenkingen en reenactments. Die sterke traditie heeft veel te maken met het feit dat de meeste veldslagen uit de oorlog in de zuidelijke staten plaatsvonden en dat vrijwel elke familie in het zuiden slachtoffers te betreuren had. Bovendien voelen veel zuiderlingen nog steeds een zekere trots voor de standvastige wijze waarop hun voorouders streden voor de zaak waarin zij geloofden. Aan deze Civil War-traditie zit zeker de laatste jaren wel een controversieel tintje, met name door het gebruik van de confederale vlag, ook wel bekend als de Rebel Flag. Met name voor veel gekleurde Amerikanen staat deze vlag symbool voor de slavernij (die immers door de zuidelijke staten werd verdedigd) en voor de raciale spanningen die daarop volgden en die in enige mate nog steeds aanwezig zijn. In veel gevallen wordt de confederale vlag zuiver uit historisch bewustzijn gebruikt, maar er zijn beslist ook racistische individuen en groepen (zoals de Ku Klux Klan) die de vlag misbruiken voor hun eigen doeleinden.



Hoe dan ook, Civil War Reenactments horen bij het zuiden en het was dan ook best leuk om eens zo'n happening te zien. Het was kleinschalig, maar men had er een hoop werk van gemaakt. Veel van de soldaten zagen er qua haardracht en baard uit alsof ze zo uit de echte burgeroorlog waren overgekomen. Uiteraard was er wat geknal van geweren en een kanon en er liepen dames rond in kleding uit de zestiger jaren van de 19e eeuw. De foto's spreken verder voor zich. Al met al mag ik wel stellen dat ik me dit weekend royaal heb ondergedompeld in de leefwijze en cultuur van "The South". Daar kan geen inburgeringscursus tegenop.