We zijn er!

Zo, eindelijk weer even tijd voor een verhaaltje. De afgelopen dagen was daar geen gelegenheid voor. We waren druk bezig met koffers en verhuisdozen inpakken, afscheid nemen en natuurlijk onze vliegreis naar Amerika. Maandagochtend om 9 uur stond de taxibus voor de deur om ons naar Schiphol te brengen. Het was het begin van een voorspoedige, maar wel zeer vermoeiende reis. Onze vlucht vertrok pas om 1 uur 's middags, veel later dan de meeste vluchten naar Amerika die al in de loop van de ochtend opstijgen. Dit betekende niet alleen een evenredig latere aankomst, maar ook dat Emily en Matthew veel meer van slag waren dan bij de vorige reis naar Amerika. Nu schoot namelijk hun ochtenddutje erbij in en dat was tijdens de vlucht best te merken. Toch vind ik dat ze zich best goed hebben gehouden en de helpende hand van oma bracht ons zeker verlichting.

Geheel volgens schema landden we in Cincinnati, waar ik de mysterieuze bruine envelop moest inleveren die ik van het consulaat had meegekregen. Terwijl we de bagage van de band haalden, werd mijn visum verwerkt en na een paar handtekeningen en vingerafdrukken was het vlot voor elkaar. Ik mag me nu een 'permanent resident' van de United States noemen. De volgende vlucht bracht ons naar Charlotte, de grootste stad van North Carolina. Daar wachtte Bill (Christines vader) ons op met een grote gehuurde bus om ons naar huis te brengen. We zaten er aardig doorheen. Pas na 11 uur 's avonds lokale tijd (5 uur 's ochtends Nederlandse tijd) lagen we eindelijk in bed. Helaas werd ik 4 uur later al weer wakker en dat kan ik vandaag goed voelen. Ik val zowat om van vermoeidheid.

Vanochtend hebben we dan onze nieuwe auto opgehaald nadat we eerst bij de verzekering waren langsgegaan om de wagen te verzekeren. Daarna gelijk door naar de dealer die ons heel uitgebreid tekst en uitleg gaf bij alle knopjes en foefjes van onze auto. We zijn zowat drie uur bij de dealer geweest voordat we het parkeerterrein afreden. Het ging er beslist anders aan toe dan bij een dealer in Nederland, maar het was wel leuk om dat zo eens te zien. Alles was bij deze dealer tot in de puntjes verzorgd. En kom je even langs voor onderhoud? Dan kun je meestal blijven wachten en gebruik maken van computers, internet, een koffiecorner, een speelhoek voor de kinderen en nog een aantal voorzieningen. Maar voorlopig hopen we dat allemaal niet nodig te hebben, want de wagen rijdt echt als een zonnetje. Een perfecte wagen om onszelf en onze rotzooi van A naar B te verplaatsen.

Emily en Matthew hebben vandaag lekker buiten gespeeld. Met zonnig weer en zo'n 24 graden is dat natuurlijk reuze leuk, zeker doordat opa Bill de tuin in een soort speeltuin heeft omgetoverd. Via allerlei vrienden en bekenden heeft hij het nodige speelgoed bij elkaar geregeld, inclusief een heel klim- en glijbanensysteem. Nee, de boefjes hoeven zich voorlopig niet te vervelen hier.