Appels en Tjoek-tjoeks

Helaas werkten de weergoden niet mee voor de evenementen die we dit weekend bezochten. Aan het eind van de week werd het al wat koeler, maar dit weekend was het echt waardeloos. Hooguit een graad of 13, miezerig en af en toe een flinke bui er tussendoor. Oer-Hollands herfst weer hier in North Carolina dus. Maar we hebben ons er niet door laten tegen houden.

Zaterdag was hier in North Wilkesboro het jaarlijkse Brushy Mountain Apple Festival, ter viering van de appeloogst. De teelt van appels is namelijk big business in deze regio met z'n talloze boomgaarden tussen en op de heuvels. Het Apple Festival is een soort braderie met al gauw een paar honderd kraampjes met veelal ambachtelijke producten en natuurlijk veel lekkere hapjes. Naar verluid is dit één van de grootste ééndaagse evenementen van dit type in het zuidoosten van Amerika, met normaliter zo'n 160.000 bezoekers. Een flinke massa mensen dus, al zullen het er dit jaar door het slechte weer wel wat minder zijn geweest. Wij waren al vroeg van de partij, even na 8 uur 's ochtends, om te voorkomen dat we met onze brede kinderwagen door een grote menigte zouden moeten manoeuvreren. Dat bleek een goed idee te zijn, want het was nog lekker rustig, we hoefden nergens lang te wachten en we konden nog dichtbij parkeren. Het is trouwens opvallend dat heel veel stands worden gerund door goede doelen en lokale vrijwilligersorganisatie die zo een leuk centje kunnen verdienen. Van de kerk tot de padvinderij en van de Rotary tot de vrijwillige brandweer. Ze dragen allemaal 10% van de omzet af aan de organisatie en de rest - minus uiteraard de onkosten - is mooi en eerlijk verdiend.

De dag erna was speciaal voor Emily en Matthew. We gingen naar het Transportation Museum in Spencer, een voorstadje van Salisbury, en opa en oma kwamen ook. Nou gingen we niet zo zeer voor het museum op zich, maar er was vandaag een speciale gast: Thomas the Tank Engine! Of te wel, Thomas de Trein voor de Nederlandse lezers. En ja, welke peuter wil er nou niet een ritje maken met Thomas? De boefjes - en vooral Matthew - vinden "tjoek-tjoeks" prachtig. In de paar maanden dat ze bij hun opa en oma inwoonden, vonden ze het reuze interessant wanneer de grote diesellocomotief 's ochtend en 's middags met een slakkengangetje door de voortuin denderde. Ze hoorden de trein al van ver aankomen en wilden dan altijd gaan kijken. En als de machinist ze zag, naar ze zwaaide en speciaal voor hen de zware luchthoorn liet toeteren, dan kon hun dag niet meer stuk. Bovendien had Matthew vorige week met z'n verjaardag net een Lego Duplo treinbaan met Thomas the Tank Engine gekregen, dus ja, dan wil je die ook wel eens in het echt zien, niet waar?

Nou, we waren niet de enigen die dat wilden. Honderden papa's, mama's en hun kroost hadden de weg naar Spencer gevonden en we moesten dan ook lang wachten voor we een ritje konden maken. Gelukkig was er genoeg ander spul te bekijken, zoals oude auto's en een echte brandweerwagen (geen deel van de museumcollectie). Aan het begin van de middag konden we dan eindelijk instappen. Nog even wachten en toen .... puf, puf, tjoek-tjoek, daar gingen we. Het blijft toch wel een machtige machine, zo'n stoomlocomotief. Op de terugweg vielen Emily en Matthew al snel in slaap. Het was een geslaagd dagje, wederom ondanks het belabberde weer. En zoals dat wel vaker gaat, wordt het weer na het weekend weer stukken beter. Eind van de week moeten we weer boven de 25 graden zitten. Lekkere timing van de weergoden.