De bouw is begonnen ... eindelijk
Opnieuw liep de bouw vertraging op. Om te beginnen door het plotselinge overlijden van papa op 31 mei. Diezelfde dag vlogen we hals over kop naar Nederland. Nog nooit was Nederland zo ver weg. We hebben hem een mooi en passend afscheid gegeven. Na een verblijf van een week moesten we weer terug naar de routine van het dagelijks leven. Kindjes blij houden, het huishouden runnen en aan het werk. En ja, ook weer verder met het nieuwe huis al stond ons hoofd er bepaald niet naar. De volgende hobbel was de taxatie van het geplande huis. De taxatie viel fors lager uit dan de geraamde bouwkosten, dus moesten we weer aan de slag om de kosten terug te dringen. Uiteindelijk leidde dat zelfs tot de keuze voor een andere aannemer. De bouwer waar we nu mee in zee zijn gegaan heeft al de nodige huizen in onze buurt neergezet. Die bouwen ze voor eigen rekening en risico waarna ze het huis zo snel mogelijk verkopen. Dat van ons is meer maatwerk en dat maakt het relatief wat duurder, maar we krijgen dan wel precies wat we willen hebben.
Eind juli kwam mijn zus met haar man en de jongens op bezoek. Ze begonnen en eindigden hun vakantie met enkele dagen bij ons en daar tussen in gingen ze met een camper op pad. Het was een leuke tijd al misten we papa enorm; we hadden hem graag verteld over het plezier dat z'n kleinkinderen samen hadden. Uiteraard gingen we met het hele gezelschap ook even kijken naar ons toekomstige stekje, toen nog helemaal begroeid met bomen. Maar op de dag van hun vertrek, 13 augustus, gingen dan eindelijk de eerste bomen tegen de vlakte. Inmiddels zijn we een kleine drie weken verder. Het perceel is bouwrijp gemaakt, de meeste bomen in het deel vóór de beek zijn weg, de fundering is gestort en de uit betonblokken opgetrokken muren van de kruipruimte zijn gereed. Als het weer niet al te veel tegenzit (we krijgen hier nog wel wat regen als gevolg van de orkanen langs de Atlantische kust) moet over drie weken het houten geraamte van het huis helemaal klaar zijn. We zijn benieuwd. Uiteraard gaan we nu vaak naar de bouwplaats toe en we nemen de ene na de andere beslissing. Ondanks de sterk vertraagde start hopen we nog steeds de komende Kerst in ons nieuwe huis te kunnen vieren. Zo, nu eerst een paar plaatjes.
3 Reacties:
Jeetje, wat verdrietig om te lezen over je vader. Kan me voorstellen dat Nederland dan inderdaad ineens heel ver weg is.
Fijn dat je zus hier is geweest en dat ze jullie nieuwe plek ook heeft gezien. Wens jullie en voorspoedige bouwperiode toe!
Marcel, spijtig dat je vader dit allemaal niet meer mee mag maken...
Hopelijk verloopt alles voorspoedig, en kan je kerst vieren in jullie nieuwe thuis!
En ondertussen niet vergeten om fotootjes te maken en op je blog te zetten, zodat we kunnen volgen!
Wat erg om te horen van je vader. dan is Nederland inderdaad erg ver weg.
Nu begint er dan toch wat zichtbaar schot in de bouw te komen.
Wat worden de kindjes al groot!
Een reactie posten
<< Home